ข้าพเจ้าเกิดในครอบครัวชนเผ่าอาข่า ณ ตอนนั้น ความเป็นอยู่ของเราค่อนข้างลำบากพ่อแม่ฉันมีอาชีพทำไร่ทำนา พ่อกับแม่ต้องทำงานอย่าหนักเพื่อนำรายได้มาเลี้ยงครอบครัวฉันมีพี่น้อง 3 คน พี่สาวของฉันโชคดีที่ได้เข้าเรียนโรงเรียนใกล้บ้านก่อนส่วนฉันยังไม่มีที่เรียนเลย เพราะที่นั่นรับแค่ครอบครัวละหนึ่งคน พ่อฉันออกคระเวนหาโรงเรียนให้กับฉัน จนมาเจที่นี่ ศูนย์คามิลเลียน โซเชียล เซนเตอร์ เชียงราย โชคไม่ค่อยดีนักที่หอที่หอนี่ตั้งอยู่ในหมู่บ้านที่มีคนเป็นโรคเรื้อน เด็กๆที่บ้านพอรู้ก็จะรังเกียจและล้อพวกเรา แต่สำหรับฉัน มันก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ไม่นานคุณพ่อก็สร้างหอใหม่และย้ายพวกเราไปอยู่ที่นั่น และในปีถัดมา น้องชายฉันก็ได้เข้ามาเรียนที่เดี่ยวกับฉันตลอดเวลาที่ข้าพเจ้าอยู่ที่หอนี้ ข้าพเจ้าได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่าง แน่นอนความรู้เราต้องได้จากการไปเล่าเรียนทุกวัน แต่เหนือสิ่งอื่นใด ที่นี่สอนให้ข้าพเจ้าเรียนรู้การอยู่ร่วมกับผู้อื่น เรียนรู้กฎระเบียบ ซึ่งจำเป็นมาก เรียนรู้ที่จะให้และแบ่งปัน มีน้ำใจช่วยเหลือซึ่งกันและกัน รู้จักมิตรภาพ และสิ่งที่ดีที่สุดที่พวกเราได้รับ คือ ความรัก จากคนที่เราเรียนว่า พ่อ ท่านไม่ใช่พ่อผู้ให้กำเนิดเราแต่อย่างใดแต่อย่างใด แต่ท่านก็รักและเลี้ยงดูพวกเราอย่าดี ท่านดูแลเราทุกด้านรวมทั้ง ด้านจิตวิญญาณเพราะที่นี่อีกนั่นแหละที่ทำให้ข้าพเจ้าได้เรียนรู้และใช้ชีวิตติดสนิทกับพระเจ้าและการได้รับความช่วยเหลือในวันนั้น ที่ทำให้เด็กอาข่าคนนี้มาไกลเหลือเกิน ข้าพเจ้าได้มีโอกาสเรียนต่อจนจบและได้ทำงานที่มั่งคง จนวันนี้ข้าพเจ้าไม่รู้จะบรรยายให้ผู้อ่านซาบซึ้งในความรักที่คุณพ่อมีต่อเด็กคนนี้อย่าไร แต่เชื่อว่าพวกเราทุกคนในศูนย์คามิลเลียน โซเชียล เซนเตอร์ เชียงราย รู้จักและรักเขาอย่างไม่มีข้อแม้เลยทีเดียว ขอขอบพระคุณคุณพ่อที่ทำให้ลูกมีคุณภาพชีวิตดีๆมีงานมั่งคงลูกจะเป็นคนดีของสังคมและจะตั้งใจทำหน้าที่ของตนเองอย่าดีที่สุด เพื่อตอบแทนคุณและช่วยเหลือคนไข้ต่อไปค่ะ.......

รักและเคารพ

นางสาวมาลี อาหยิ

พยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในเชียงราย