เป็นเวลากว่าหนึ่งเดือนแล้วที่ฟางจากบ้านเกื้อกูลของศูนย์คามิลเลียนโซเชียลเซนเตอร์เชียงรายมา โดยส่วนตัวแล้วฟางไม่ค่อยชอบให้ข้อเสนอแนะหรือเสนอความเห็นเท่าไร มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นการบอกลา ฟางคิดถึงทุกคนที่ศูนย์ฯมาก โดยเฉพาะเด็กๆ

ก่อนที่ฟางจะมาเป็นอาสาสมัครที่บ้านเด็กพิการ ณ บ้านเกื้อกูล ฟางรู้จักผู้พิการ แต่ไม่เคยตระหนักถึงพวกเขาเหล่านั้นมาก่อนเลย ฟางใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในเมืองไทย และตอนนี้ก็ใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศในตะวันออกกลางมามากกว่าสามปีแล้ว แต่ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนฟางรู้สึกว่าเราไม่ค่อยจะเห็นหรือพบเจอผู้พิการเลย ทั้งๆที่ผู้พิการก็เป็นส่วนหนึ่งของสังคมเรา นั่นคือสิ่งที่ทำให้ฟางเศร้าใจ

ถ้ามีสิ่งใดจากประสบการณ์กับเด็กๆ ณ บ้านเกื้อกูล ที่ฟางอยากจะแชร์ให้คนอื่นๆละก็ สิ่งสำคัญที่สุดก็คงจะเป็นผู้พิการก็เหมือนกับเราทุกคน ไม่ใช่แค่การใช้ชีวิตโดยทั่วไปเท่านั้น แต่พวกเขาก็ต้องการโอกาสที่จะใช้ชีวิตของพวกเขาให้ดีที่สุดเท่าที่พวกเขาจะทำได้เหมือนกันกับเรา ฟางอยากขอให้ทุกคนปฏิบัติต่อผู้พิการ รวมถึงผู้ด้อยโอกาสอื่นๆอย่างเท่าเทียมค่ะ นอกจากนั้น ถ้าใครได้มีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยเหลือเพื่อเพิ่มคุณภาพชีวิตของเด็กๆและผู้พิการ ฟางอยากขอให้เราพิจารณาถึงความเหมาะสมตามแต่กรณีและช่วยเหลือเป็นรายบุคคล เพราะในท้ายที่สุดแล้ว ต่อให้พวกเราทุกคนจะมีความเหมือนและเท่าเทียมกันเพียงใด แต่เราแต่ละคน รวมถึงผู้พิการ ก็มีสิทธิที่จะเลือกว่าแต่ละคนต้องการอะไรให้ชีวิต และอะไรที่ดีที่สุดสำหรับเราแต่ละคน

ฟางขอให้เด็กพิการทุกคนมีอนาคตที่ดีกว่าเดิม อยากให้พวกเขามีอนาคตตามที่ตน ปรารถนา ฟางขอให้ทุกๆคนในศูนย์ฯ ไม่ว่าจะเป็นคุณพ่อ ซิสเตอร์ คุณครู พี่เลี้ยง พนักงานคนอื่นๆ และเด็กชาวเขาด้อยโอกาสทุกคน ได้รับและประสบแต่สิ่งที่ดีที่สุด ฟางขอขอบคุณทุกๆคนมากค่ะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง โดยเฉพาะสำหรับโอกาสของหนึ่งในประสบการณ์ที่ดีที่สุดและเปลี่ยนชีวิตฟาง ทุกคนจะเป็นส่วนหนึ่งของฟางตลอดไป และบ้านเกื้อกูลจะเป็นสถานที่ที่ฟางจะกลับไปเยือนเสมอในทุกๆครั้งที่ฟางได้มีโอกาสไปเชียงราย ฟางหวังว่าจะได้เจอทุกคนอีกในอนาคตอันใกล้นี้ ฟางรู้ค่ะว่าแต่ละคนก็มีหนทางเป็นของตัวเอง และสำหรับบางคนแล้วเราอาจจะไม่ได้มีโอกาสเจอกันอีกเลย แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฟางขอให้ทุกคนโชคดีนะคะ ขอพระเจ้าอวยพรและคุ้มครองทุกคนค่ะ